Ik heb me in 2014 bij Cordium ingeschreven. Dat ik hier kon wonen, voelde eerst onwezenlijk aan. Want bij een verhuizing laat je veel achter en ik dacht: Hoeselt… Wat ken ik daar? Waar is de bakker, hebben ze er lekkere frietjes? (lacht) Al besefte ik natuurlijk meteen dat ik die stap moest zetten. Uit financiële overwegingen. Zonder sociale woning wordt het voor mij moeilijk om privé te blijven wonen.

Toen ik drie was, verhuisde ik al eens naar een sociale woning van Cordium. In Schoonbeek heb ik 23 jaar gewoond. De wijk had toen niet zo’n goede naam en ik kreeg wel eens negatieve reacties. Ah, al die vooroordelen over sociale huurders: dat ze geen werk hebben of lui zijn, dat er enkel allochtonen wonen… Uiteraard zag ik Turken, Marokkanen en Italianen. En met al die kinderen heb ik gespeeld zonder me daar vragen bij te stellen.

Ik woon hier sinds november 2019. Net als veel andere bewoners ben ik nieuw. Voor een echte wijksfeer is het nog wat vroeg. Al leren we elkaar voorzichtig kennen. Onlangs vertelde ik een buurman dat ik tijdens een vakantie in Marokko heerlijke lokale pannenkoekjes at. Het bleek om zijn geboortestad te gaan en hij bood me uit het niets vier stuks aan. Genieten!

Het is hier leuk leven. De woning overtreft mijn verwachtingen en als ik de straat uitloop, zit ik meteen in de velden. Nog wat verder is er een paal-kampeerplaats waar ik wel eens naar de zonsondergang ga kijken. Mijn conditie gaat er ook op vooruit. Ik herstel van een zware rugoperatie en viermaal per week fiets ik over een golvend terrein naar de kinesist.

Mijn favoriete voorwerp in huis? Mijn kleurrijke luster, misschien. Die maakte ik zelf uit 120 puzzelstukjes. Of de twee discoballen aan het raam. Als de zon schijnt, flikkert het licht zo de kamer binnen. Een prachtig schouwspel waar ik altijd goedgezind van word.

Bron: inspiratieboek VMSW | Aan het woord: Ellen Schoenmaekers (huurder Cordium)